Arquivo de categoría:Sen clasificar

Josefa de Vicente e Julia de Ramos ( nada o 6 de Abril de 1924) , recordan con nostalxia como as Mázcaras recorrian Louzarela (Pedrafita do Cebreiro). Disfrazadas de roupa vella que tiñan pola casa. Levaban un xardón na man. Tamén levaban chocas das vacas, potas, tixolas… Ian polas portas e bailaban, saludaban, mollaban aSeguir lendo “Concellos Limítrofes”

Alejandro Caballero, fai unha aportación do entroido de Ferreirós de Arriba no Vestiamonos dé felos é pedindo pólas portas .Uns daban cartos y outros chourizos, ó segúndo día corriamos instruido con estopas con lume, o terceiro era da auga e cinsa, pasabamolo moi ben,con galochos , agarrando dá cadena, ás zichas eran dé madeira verde

En Vilamor empezábase o Entroido o domingo corredoiro, ó saír da misa xa se embarraba a xente no rego que pasaba polo medio do pobo, despois tiñan a figura do Boi, ou touro, consistía na cabeza dun Boi Feita coa pel dunha ovella negra, e unha cornamenta de Madeira. Dúas persoas manexaban esa estrutura tapadosSeguir lendo “Vilamor”

Segundo José Jato Brañas, que conta con 93 anos , e vive nesta aldea. Os personaxes que recorrían Noceda, eran mulleres e homes da mesma aldea, disfrazados con trapos vellos e ían tinguindo á xente de casa en casa. Os participantes eran 4 reis, A Carantoña e o Lacueiro. Vestían roupa vella, a nova, eraSeguir lendo “Noceda”

Por Millares pasaban A Carantoña e o Mochileiro.  A primeira deixábase sentir coa choca que levaba na traseira, pendurada do cinto. A carauta estaba feita con cartón e destacaba nela unha boca grande. Entraba nas casas acompañada dunha comitiva na que os homes levaban saias de muller e a cara tapada con roupa. O curiosoSeguir lendo “Millares”

Rosa Campo Locai cos seus 96 años lembra os anos mozos “correndo o carnaval para ter bon nabal”.Ao igual ca noutras aldeas, reutilizaban roupas vellas para facer os vestidos. A cara tapábana con caretas feitas de cartóns pintados ou de anacos de peles para “cambiar”, como di Rosa . Destacaban nas caretas os bigotes eSeguir lendo “Pedrafita”

José de Novo naceu no 1933. Recorda que o “entroido” de Romeor duraba moitos días e nel concorrían unha serie de personaxes que veremos máis adiante.En primeiro lugar, cómpre salientar os días máis sinalados: estaba o O Domingo Fariñeiro no que o protagonista da festa era o farelo e a cinsa. Despois estaba Luns daSeguir lendo “Romeor”

Segundo María de 75 anos, xuntábanse as mozas e mozos todos. Podían ir homes vestidos de mulleres e ó revés. Levaban unha canella de xardón para defenderse e bromear con el. Unha dos personaxes máis característicos era o “Mochileiro”, que recollía nunha cesta ou mega o que lles daban. Cando non lles daban nada ,Seguir lendo “Moreda”

Aquí recordan que se disfrazaban co que “sobraba” ou cos trapos máis vellos. Era común por a tela dun paraugas vello, na cara. Era moi común levar o entroido a Noceda e os de Noceda a Vilela. Estes últimos recordan que un ano, cando aínda non tiñan a distribucción da auga ás casas en VilelaSeguir lendo “Vilela”

O ENTROIDO EN MEIRAOS O sarrio das lareiras era moi apreciado no entroido. O entroido fai referencia a unha época de “carne”, unha reviravolta do mundo, unha ruptura das convencións sociais e unha mudanza de roles. Son días de desenfreo, de troula, de facer cousas que non se podían facer ó longo do ano. NonSeguir lendo “Parroquia de Meiraos”